Co to jest medycyna behawioralna zwierząt?
To młoda gałąź medycyny weterynaryjnej (której historia trwa około 30 lat), będąca odpowiednikiem psychiatrii połączonej z psychologią ludzi. To całościowe spojrzenie na zwierzę: ocenia jego zachowanie i zdrowie fizyczne oraz wzajemny wpływ obu sfer. Pozwala rozpoznawać i leczyć prawdziwe zaburzenia zachowania (np. lęk czy zaburzenia nastroju), jak też radzić sobie z całkiem normalnymi dla gatunku, ale kłopotliwymi dla ludzi zachowaniami czworonoga.
W centrum jej zainteresowania znajduje się zachowanie zwierzęcia i jego funkcjowanie psychiczne, jednak z uwzględnieniem wzajemnego wpływu na siebie sfer psychicznej i somatycznej.

Połączenie psychologii z medycyną
To, że jestem nie tylko behawiorystą, ale także lekarzem weterynarii pomaga mi rozpoznawać ewentualne somatyczne podłoże obserwowanych objawów.

Umożliwia mi również zgodne z prawem stosowanie leków, które w niektórych przypadkach odgrywają ważną rolę w przebiegu terapii. Ich stosowanie powinno być ograniczone do uzasadnionych przypadków i prowadzone z rozwagą. Leki psychotropowe działają bardzo indywidualnie i odpowiednie ich dobranie wymaga czasu i doświadczenia.

Somatyczne czy behawioralne?
Podstawą skutecznej terapii zwierzęcia jest właściciwe rozpoznanie źródeł problemu.

Diagnoza dotycząca zaburzeń behawioralnych opiera się zwykle na wykluczeniu chorób, które mogłyby je powodować. Jednak nie wystarczy nie znaleźć żadnych problemów somatycznych, aby jednoznacznie zdiagnozować zaburzenie zachowania. Badanie behawioralne musi dostarczyć dowodów na to, że zwierzę faktycznie nie funkcjonuje prawidłowo. W przeciwnym razie nalegam zawsze, aby dalej szukać czynników zdrowotnych i nie zrzucać problemów wyłącznie na karb psychiki.

Oczywiście są sytuacje, gdy całkowite wyleczenie choroby somatycznej nie jest możliwe i wtedy stosuje się terapię behawioralną, która pomaga ograniczyć kłopotliwe zachowania i poprawić komfort wszystkich domowników. Dotyczy to na przykład starych psów z demencją, u których występują zmiany w mózgu spowodowane starzeniem się, czy kłopotliwych zachowań mających źródło w przewlekłym bólu.